Week 02 - Connecting Materials
This week we think about the definitions of making. When are outcomes original work? What are the benefits of returning to the basics of how materials can connect without relying on toolkits?
Last updated
This week we think about the definitions of making. When are outcomes original work? What are the benefits of returning to the basics of how materials can connect without relying on toolkits?
Last updated
David Cole & Hannah Perner-Wilson, “Getting Lost and Unlearning Certainty: Material Encounters in an Electronic Craft Practice” in: Loes Bogers & Letizia Chiappini (eds) The Critical Makers Reader: (Un)Learning Technology. Amsterdam: Institute of Network Cultures, 2019: p. 107-126.
Institute of Design and Experimental Media Cultures, Unmaking: 5 Anxieties Card Deck, Basel: IXDM, 2016. Available at: https://www.ixdm.ch/publications/unmaking-5-anxieties/
Sharing knowledge is op mijn opleiding iets wat je eigenlijk niet wilt doen, maar je hebt er zelf wel veel profijt van als je het werk van iemand anders wel kan inlezen. Daarom vind ik het interessant dat de basis van het project in het boek over sharing knowledge gaat.
Het proces laat goed zien wat er fout kan gaan, daarom is het ook handig om het proces te delen.
Als ik iets nieuws wil leren en een tutorial kijkt zie je hoe iemand stap voor stap het proces aanduid en dat is altijd fijn. Uit de tutorial kan je zelf veel experimenteren.
Voor school kijk ik tutorials, voor programmeren of in mijn vrije tijd als ik iets wil tekenen of wil verven.
Het nadeel van tutorials is dat je er zelf niet op kunt reageren en zij kunnen mij ook niet persoonlijk helpen en geven ook geen reactie op mij proces. Als je op YouTube een reactie plaatst moet je gewoon afwachten of je een reactie terug krijg, maar vaak niet. YouTube is daarvoor niet het juiste middel om feedback te verwachten van de maker van de video.
Op forums (Reddit) helpen mensen je wel liever, omdat ze ook meer passie hebben voor de onderwerpen. Op Youtube kan je ook alleen met tekst reageren en er verder niet helemaal op in gaan. Het medium is daar ook niet voor bedoelt.
Wie heeft ooit een vraag gesteld over code op een forum en kreeg veel trolls over je heen? Jaa soms krijg je veel antwoorden en snap je het nog steeds niet of je krijgt opmerkingen over dat je het niet zo moet vragen. Je moet echt zo specifiek mogelijk iets vragen om een duidelijk antwoord te krijgen. Ook krijg je veel mensen die in het zelfde schuitje zitten en met jouw gaan wachten op een antwoord die nooit komt.
Misschien ligt het aan de niche van het onderwerp waarover je vraagt. Des de meer mensen het programma gebruiken waarover je vragen hebt des de eerder je kans hebt op een antwoord. Je moet vaak ook de regels lezen over hoe je een vraag moet stellen. Je moet je vraag vaak iets persoonlijker maken, zodat mensen weten hoe moeilijk je het hebt als beginner om iets te begrijpen.
Je kan niet zonder een form op internet als je er zelf niet zo veel over weet. Een form is meer voor masters die hun kennis kunnen delen voor degene die het niet zo goed weten. Het nadeel van een klein groepje intelligente mensen die maar naar een kleine groep hun knowledge deelt helpt er niet mee om de maatschappij meer te leren. Maar moet de maatschappij innoveren? Moet iedereen innoveren? Het wordt wel van je verwacht door school en de regering om je steeds aan te passen en meer te leren.
Er is ook een andere reden om met techniek bezig te zijn, zoals het overbrengen van techniek naar kinderen, verpleegsters en leraren. Het misschien minder vervreemde van techniek. Een vervreemde techniek is bijvoorbeeld data visualisatie en als je dat kan overbrengen naar mensen in beroepsvelden die er steeds meer mee te maken krijgen.
Techniek moet handelbaarder worden gemaakt, zodat de mens weet waar hij mee bezig is. Verpleegsters kijken meestal e data voor 1 enkele persoon, dus niet over een hele populatie van mensen die in een ziekenhuis liggen. Hier kijkt meer het management naar en onderzoekers.
Als de managers alleen kijken naar data en de kosten vermindering op data uitzien kan de kwaliteit van zorg achteruit gaan. Hierdoor kunnen verplegers de zorg die ze willen bieden aan de patiënten vaak niet uitoefenen. Als je het verplegend personeel ook naar de data laat kijken kan er een ander perspectief worden gekeken naar de bezuinigingen.
Getting lost en kit-of-no-parts zijn interessante woorden. Een kit is een populair woord tegenwoordig. Maar wat is een kit? Een kit bestaat uit een aantal materialen waarmee je iets tot stand kan brengen. Het is namelijk fijn om een doel te hebben, zodat je weet waar je moet eindigen. Je hebt vaak een idee nodig om iets te starten. Hiervoor heb je een probleem nodig met bijbehorende opties. Hoe kom je erachter wat je opties zijn? Voornamelijk door onderzoek te doen over de context waarin het wordt gemaakt, je houd rekening met je eigen kennis en wat er ter beschikking is. Ook zijn mediums zoals Pinterest, mensen, musea en inspiratie die je van andere mensen krijgt toe gestuurd. Uiteindelijk kom je tot een concept, maar tussen door moet je nog aan andere kennis komen. Dit gebeurt vaak door ‘Getting lost’, omdat je veel dingen moet testen en uitproberen zonder een concept te hebben om tot een concept te komen.
Je kan eerder verloren raken als je verwachtingen hebt. Vooral als je verwachtingen niet gehaald worden. Te ‘fuck it mode’ komt vaak met positieve uitkomsten, omdat je verwachtingen dan laag staan en je hebt alles los kunnen laten. Bij iets totaal nieuws zal ik minder snel in de ‘fuck it mode’ komen, want je moet vaak wel research doen.
Hannah heeft het ook over de twee extremen, maar je bent toch steeds risico’s aan het nemen gepasseerd op de kennis die je al hebt. Het is nooit een proces die je helemaal in controle hebt. Als je steeds meer kennis vergaart hoe moeilijker het wordt om speels om te gaan met de materialen die je hebt. Het ontleren van techniek is super lastig. Het idee van community kan het leren spannend voor je maken.
Kits:
Soorten kits zijn bijv. Arduino.
Je krijgt voorbeeld codes waarmee je verder gaat werken.
Maar daar krijg je vaak geen feedback van, dus de codes moet je wel goed begrijpen. Je moet uiteindelijk wel iets leren over de kits.
Je hebt allerlei manieren om techniek in je product te verwerken, dit vergt wel veel meer kennis.
Er zijn een paar simpele vragen die je kan stellen die altijd tot iets nieuws leiden, zoals:
Kan je een voorbeeld noemen?
Is het tegenovergestelde ook waar?
Wie wil er op reageren?
Waarom vind je dat?
Houd het gesprek goed op gang.
Identiteit en hacker hebben jullie er uitgehaald als hoofdwoorden.
Materieel betrokkenheid is een mooie vertaling.
Wat kan je zeggen over de toon van de tekst?
Er worden veel meer open vragen gesteld en geen antwoorden. Het is erg open en staat niet vast. Het is geen tekst die je zegt wat je moet doen. Maar de tekst wilt je toch aan het denken zetten door veel opties te geven. Het is een conversation piece. Ze stellen dus inderdaad vooral vragen, maar ook beschrijven ze veel ervaringen en quotes. Het is een tekst met veel stemmen.
Ook zijn er checklists en stappen plannen te vinden, wat hieraan opvalt is dat de informatie te globaal is. Ze willen dat je meer over het proces gaat nadenken.
Er is een onderscheid tussen technische hacks en geen technische hacks. We noemen fysieke aanpassingen in het dagelijkse leven vaak geen hack.
Je kan ook een process hack maken, door het proces aan te passen tussen het proces door.
Je hebt dus ook een mentale manier van hacken.
Wat is het doel van het hacken? Het kan negatief of positief uitpakken. Je verstoort de normale processen van een systeem.
Wat heeft het woord hacken te maken met het woord kitification?
Kitification is iets makkelijker maken en hacken is een proces verstoren.
Iets wat efficiënt is omslachtiger maken gebeurt op het moment dat je iets voor een gebruiker moeilijker wilt maken. Voor je creativiteit gaat dat betekenen dat je anders naar het proces gaat kijken als iets omslachtiger is.
Efficiëntie en creativiteit gaan niet altijd samen.
Unmaking is het langzaam loslaten van je creativiteit en laag per laag bekijkt. Het is een soort uitpakken. Met unmaking probeer je iets te begrijpen. Als je bewust wordt van de dingen die je doet kan je ook andere opties bedenken om dingen te doen. Het is een manier van creativiteit.
